Co u nas, postępy w projekcie, motywacja..

Więc tak, u nas jest teraz zastój. Ferie praktycznie się kończą, w poniedziałek do szkoły. Muszę się przyznać, że teraz cierpię na straszny brak motywacji co do psa. Charlie ostatnio nie umiała załapać sztuczki, długo nam szło nauczenie jej, nie wiem czemu nie rozróżnia komend głosowo, tylko stale chce choćby lekkiego naprowadzenia. Uczyłam ją sztuczki "obrót" i tylko z ręką nad głową to chce robić. Wiem, że to po prostu taki etap, będę się starać by łapała sztuczkę bez ręki, ale ona w sumie na każde słowo bez gestu reaguje komendą "daj głos". Chyba za bardzo nakręciłam się na uczenie psa, zbyt szybkie tempo obrałam, teraz wiem, że na 100% nie weźmiemy udziału w wydarzeniu z nauką 50 sztuczek w rok. Nie mniej jednak robimy też postępy. Pierwszym punktem w naszym projekcie było oduczenie złych zachowań wobec obcych. Tu duży progress. Teraz gdy chodzimy na naszej flexi 5m to smycz może być rozwinięta do samego końca, a ona i tak nikogo nie zaczepi, nie naszczeka, nie rzuci się. Teraz nawet nie stosuje smakołyków, może czasem, ale wie, że za dobry spacer dostanie w domu żwacza (przechytrzenie psa tak bardzo, bo i tak musi dostać na trawienie :P) Mimo to, kiedyś miałam problem z tym, że nie mogłam nic do nikogo obcego powiedzieć bo ona zaczynała się rzucać na tą osobę. Już kilka razy przechodziłam obok kogoś, witałam i Charlie nie zareagowała. Kolejna sprawa, Charlie nie toleruje gości w domu, to też było punktem projektu. W tej sprawie nie ma znacznego progressu, ale mały jest. Ostatnio częściej przychodzi do nas wujek, teraz puszczam psiura na integracje zamiast zamykać w pokoju. Raz od początku projektu rzuciła się bardziej, ale jako tako siedziała pod stołem i sobie burczała. Mam nadzieję, że przez takie częstsze przychodzenie, puszczanie psiura to się trochę zmieni, zacznie tolerować gości. Ostatnio zwracam jeszcze większą uwagę na zachowanie Charlie co do innych psów i ich zachowanie co do niej. Nie wiem na ile leży wina w Charlie, bo często jest tak, że spotykamy psa na spacerze, właściciel napina tamtemu smycz (mimo, że chce spotkania, w ten sposób wg niego chce nauczyć go zachowania by się nie rwał), ten przez napięcie smyczy robi się jeszcze bardziej nachalny, rwie do Charlie, jak nie może przyjść do Charlie to burknie, Charlie się boi, ale mimo to stara się podejść, gdy mimo wołania Charlie ona co chwila przychodzi i i  tak idzie do tego psa, ja smyczą ją lekko odciągnę to ta zachowuje się jak tamten pies, nachalnie chce iść i burczy na psa. Wiem, że to zachowanie zaczęło się z tamtej strony, jednak często zauważam coś takiego, że gdy zaczynam odciągać Charlie to ona burczy na tego psa, bo jak ją zawołam ta odchodzi kawałek, a później znowu podbiega. Muszę nad tym z Charlie popracować, koniecznie. Kolejna sprawa, jakoś ubolewam, że moja wiedza o psach nie poszerza się, tak jak mogę powiedzieć, że książka "najpierw wytresuj kurczaka" jest genialna, tak samo trudno się ją czyta. Nie jest to lekka książka, którą można przeczytać wieczorem, tak lekko, jest to raczej książka, której trzeba poświęcić 100% zainteresowania. Tak więc przy okazji pobytu w bibliotece wypożyczyłam dwie książki o psach, takie:

Tu łapcie szybkie zdjęcie z dzisiejszego krótkiego spaceru:

Ogółem tak wracając do tematu motywacji, mam strasznie mieszane uczucia. Z jednej strony strasznie chciałabym drugiego psa, który charakterem będzie idealny i do uczenia, a z drugiej strony wyprowadzając się chciałabym wyjść z czystym kontem, kupić swojego idealnego psa (któego mieszkając z rodzicami nawet bym nie chciała, bo oni nie potrafią wychowywać, poza tym według nich to strasznie brzydki pies). Sama nie wiem co o tym myśleć, choć myśl ogółem o drugim psie jest strasznie nie realna to ćwicząć z Charlie czasem i tak o tym myślę...